نکات نوشت حوادث پس از انتخابات
- پس از اعلام نتیجه انتخابات 22 خرداد مردم به صورت خودجوش راهپیمایی های اعتراضی بر علیه تقلب در انتخابات را شروع کردند.
- بیشترین جمعیت شرکت کننده در تظاهرات مربوط به روز 25 خرداد بود که جمعیتی بالغ بر 3 میلیون نفر حد فاصل میدان امام حسین تا میدان آزادی تهران را کاملا پر کردند.
- اعتراضات به نتیجه انتخابات 88 بدون سر دادن شعار و با سکوت همراه بود و پلیس و نیروهای امنیتی و نظامی اقدامی بر ضد مردم انجام ندادند.
- تا اینکه در روز 29 خرداد ، رهبر ایران در سخنرانی تهدید آمیز معروف خود دستور مبارزه مسلحانه با مردم را صادر کرد.
- روز 30 خرداد یکی از روزهای خونین پس از انتخابات (حتی پس از انقلاب 57) بود که در این روز نیروهای بسیج و سپاه به صورت وحشیانه به مردم معترضی که راهپیمایی سکوت کرده بودند حمله کرده و چندین نفر از جمله ندا آقا سلطان را به ضرب گلوله به شهادت رساندند و خیلی های دیگر را که مجروح شده بودند با ماشین های حمل گوشت به مکان نامعلومی (احیانا گورهای دسته جمعی ای که قبل از انتخابات حفر کرده بودند) بردند.
- در آن روزها تند ترین شعار "ابطال انتخابات" و "رای من کو؟" بود که حکومت با تهدید و ارعاب از مردم می خواست تا این شعار را ندهند!
- مهمترین شایعه آن روزها وجود نیروهای لبنانی و عرب برای سرکوب مردم بود چون مردم باور نمی کردند که توسط هموطنانشان این گونه وحشیانه مورد حمله قرار گیرند.
- اعتراضات به دولت محمود احمدی نژاد ادامه داشت تا اینکه بعد از کشتار 18 تیر مهدی کروبی در نامه ای خبر از "تجاوز و شکنجه " در زندانهای گوانتانامویی نظام در کهریزک و دیگر دخمه های جمهوری اسلامی داد.
- از این به بعد دامنه اعتراضات مردم از "احمدی نژاد" به حکومت گسترش پیدا کرد و از این به بعد تمام نیروهای فرقه مطلق گرای معروف به "اصولگرا" که تمامیت قدرت را در ایران به دست گرفته اند منکر هرگونه تجاوز در زندانهای مخوف جمهوری اسلامی ! شدند و دلیل کشته شدن "محسن روح الامینی" و دیگر شهیدان جوان را مننژیت اعلام کردند.
- بعد از حوادث 18 تیر که به نوعی تکرار حادثه 18 تیر 76 بود مردم فهمیدند که عامل اصلی حمله به جوانان کوی دانشگاه و لکه ننگ اصلی تاریخ معاصر ایران خود "رهبر معظم انقلاب" است و از این به بعد شعار ها از "مرگ بر دولت مردم فریب" به "مرگ بر دیکتاتور" و "مرگ بر خامنه ای" تغییر کرد.
- برگه های تاریخ ننگین جمهوری اسلامی که همگی سیاه و خون آلود بودند ورق خورد تا ماه محرم.
- اول از همه در 16 آذر عده ای بسیجی در مکانی نامعلوم عکس امام خمینی را پاره کرده و آتش زدند و در صدا و سیما در برنامه 20:30 با نشان دادن دستهای آنها این اقدام را به دانشجویان منصوب کردند و دوباره تریبون های نماز جمعه و ... پر شد از اهانت به رهبر کبیر انقلاب.
- در آن روز حکومت که از شعار "دانشجو میمیرد ذلت نمی پذیرد" و "شریف از دروغگو بیزار است" و ... حسابی دلخور بود اقدام به دستگیری فعالان دانشجویی از جمله مجید توکلی کرد که نمایش تصویر او با لباس زنانه خشم مردم و دانشجویان را از این اقدام نخ نما شده حکومت بر انگیخت.
- و اما در شب عاشورا (تاسوعای حسینی) عوامل لباس شخصی با حمله به بیت امام در جماران اقدام به برهم زدن سخنرانی "سید محمد خاتمی" و تخریب بیت امام کردند! که این هتک حرمت واقعی امام خمینی به هیچ وجه در رسانه ملی! منعکس نشد.
- اوج خونخواری نیروهای سرکوب دیکتاتور در روز عاشورای حسینی بود که در این روز بالغ بر 37 نفر را به شهادت رساندند (از جمله خواهر زاده مهندس موسوی) و تصویری ابدی از یک رژیم خونخوار و دد منش را به نمایش درآوردند.
- اما طبق اعلامیه قبلی "مجمع روحانیون مبارز" دوباره اقدام به راه انداختن کارناوال عاشورا کردند و عده ای با نفوذ بین جوانان معترض اقدام به دست زدن در روز عاشورا کردند تا خوراک خبری صدا و سیما در سکوت خائنانه در برابر کشتار مردم بیگناه و مهر تایید بر این جنایات باشد و دوباره تریبون ها پر شد از "حرمت شکنی از امام حسین" که جنبش سبز در روز عاشورا کف و سوت زدند! اما هیچ کدام نگفتند حرمت ماه محرم به خون نریختن است نه تظاهرات بر علیه حکومت جائر "ولی فقیه" همانگونه که امام حسین (ع) هم بر علیه حکومت "امیر المومنین" قیام کرده بود.
- در روز 9 دی حکومت با تمام تلاش خود و تبلیغات "حرمت شکنی روز عاشورا" و بخشنامه به مراکز دولتی و مدارس برای حضور در راهپیمایی عاشوراییان توانست چیزی کمتر از 100 هزار نفر را به خیابان بکشاند که خیلی از مردم شرکت کننده در آن یا از خود مخالفان بودند که کار دولتی داشتند و یا "مردم همیشه در صحنه" ای بودند که مانند همیشه با اتوبوس از شهرستانهای دیگر به تهران آورده بودند تا به شکرانه یک کیک و ساندیس و به بهانه امام حسین (ع) بدترین شعار ها را بر علیه مردم سبز و در حمایت حکومت بدهند. تظاهراتی که به خاطر تبلیغات دروغی که کرده بود باعث انزجار بیشتر مردم و کمتر شدن نیروهای حامی حکومت شد.
- جکومت که میدانست به روزهای آخر همراهی مردم با خود رسیده است از همان موقع شروع به تهدید مردم و ادامه شو های تبلیغاتی حرمت شکنی و ... و تحت فشار قرار دادن رهبران سبز از طریق دستگیری ، ضرب و شتم و کشتن نزدیکان آنها کرد تا در روز 22 بهمن مردم سبز به راهپیمایی حیثیتی نظام مقدس جمهوری اسلامی نروند ، آرزویی که خودشان هم میدانستند محال است.
- و عاقبت روز 22 بهمن در ماه صفر که حکومتی که اینقدر برای امام حسین حرمت قایل بود (در ظاهر چون در روز عاشورا بزرگترین حرمت شکنی را کردند) از چند هفته قبل شروع به آذین بندی خیابانها و پر کردن معابر از تیزر های تبلیغاتی دیکتاتور بزرگ کردند، اما با تمام فضای امنیتی و نظامی که ایجاد کردند و قطار اتوبوسهای اعزامی از شهرستانهای دیگر و با وجود پر شدن نیمی از میدان آزادی توسط خود نیروهای امنیتی نتوانستند میدان آزادی را هم کامل پر کنند و مردم آزادی خواه ایران باز هم خودنمایی کردند.
- 4 شنبه سوری در راه است روزی که متعلق به تمام ایرانیان و مخصوصا جوانان است و حکومت کاملا ترس خود را با تهدیدهای دیگر نشان خواهد داد.
- حکومتی که محکوم به فنا است و جایش سطل زباله تاریخ ، به خاطر همین هم آتش زدن سطل آشغال را محاربه محسوب می کند.
به امید ایرانی آباد ، آزاد و سبز
