دهنده ترس دولتیان از تکرار حماسه ۲۵ خرداد سال ۸۸ است.
آرایش نظامی- امنیتی بی‌سابقه درتهران نشان می‌دهد که علی‌رغم یک سال
سرکوب و حبس واستفاده یک‌سویه از صداوسیما و رسانه‌های دولتی و هزینه‌های
هزاران میلیارد تومانی، تمامیت طلبان نتوانسته اند مردم را به صداقت و
صحت عمل خود متقاعد سازند. که اگر می‌توانستند چه نیاز به این همه هزینه
و لشگرکشی و دروغ پردازی؟!
حمله به مردم و دانشجویان در روز ۲۲ خرداد و سپس حمله به دفتر مرجع
بزرگوار حضرت آیت الله العظمی صانعی وحمله به دفتر حضرت آیت الله العظمی
منتظری و توهین به جناب حجت الاسلام و المسلمین کروبی از شدت بحران و
اغتشاش فکری در میان مهاجمان خبر می‌دهد. ۲۲ خرداد ماه امسال، مردم
بهانه ای به دست دولتیان ندادند تا با آن پیامدهای ناشی از قطعنامه ۱۹۲۹
شورای امنیت را، که به دلیل سوءمدیریت و سیاست‌های عوام فریبانه بر سر
کشور و ملت ما تحمیل شده است، بپوشانند و نیز عواقب اقدامات منافقانه و
ظالمانه در مراسم روز ۱۴ خرداد را از یادها ببرند.
۲۲ خرداد بلوغ جنبش عظیم سبز را نشان داد و نشان داد که هر شهروند سبز هر
جا که باشد، از خانه و اداره و محل کار و کارخانه و مدرسه و خیابان، با
ابتکارات و خلاقیت، خود یک جنبش است.
جنبش سبز آن آگاهی را دارد که به گونه ای عمل نکند تا تمامیت‌خواهان
بتوانند پیامد سیاست‌های غلط خود را در زمینه‌های اقتصادی و فرهنگی و
سیاسی و سیاست خارجی بپوشانند. امروز دولتیان بیش از همیشه محتاج حادثه
سازی‌های هستند که بتوانند تبعات مصائبی را که بر سر کشور آورده اند از
چشم‌ها پنهان نگه دارند. حمله به دفتر یک مرجع عالی‌قدر و یکی از شاگردان
مورد علاقه و محبت حضرت امام (ره) ورود به مرحله جدیدی از این
بحران‌سازی‌ها است. ولی آمران و عاملان این اقدام خطرناک بدانند که حمله
به مراجع و هتک حرمت و زیرفشار قرار دادن آن‌ها تنها مشروعیت نظام را از
بین می‌برد.
آیا فراموش کرده اند حمله به بیت حضرت امام (ره) بود که زمینه برچیدن
پایه‌های استبداد را در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و سپس بهمن سال ۵۷ فراهم کرد و باز
هم عبرت نمی گیرند؟
آیا با دانستن این تجربیات تاریخی است که بر شاخه می نشینند و بن می برند؟
میرحسین موسوی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر